02-06-2013 Eindelijk na 11 dagen hebben we ons weer aangesloten bij de groep. Die stond op dat momentop een camping in Ortahisar in Capadocia en om daar te komen moeten we 373 km overbruggen. Dat doen we in 1 dag, 100 km kustweg tot Mersin, daarna plm 170 km autosnelweg en het laatste stuk van 100 km over 4-baans wegen met de bekende Turkse verharding. Eerst brengen we Brigitte vanaf de camping naar Fons die met zijn defecte camper bij een VW-dealer in Mersin staat. Onderweg drinken we koffie en daarna neemt Rina het stuur over. Voor het eerst!!! ‘De lunch nemen we op een grote PP-plaats aan de snelweg. Rina kookt warm en daarna even uitbuiken. Als we weg willen rijden komt er een Turkse vrachtautochauffeur naar ons toe en zegt “Goede middag” De man heeft een aantal jaren in NL gewerkt en heeft terug in Turkije zich een vrachtauto gekocht. We mogen niet eerder vertrekken voordat hij een grote water meloen van de laadbak heeft af gehaald en aan ons geeft.

In de buurt van de camping verandert de omgeving in een keer totaal. Zandduinen, canyons en holwoningen in de bergen  Prachtige uitzichten en een mooi landschap Het doet een beetje denken aan de canyons in Amerika. Om 18.00 arriveren we op de camping waar we enthousiast en erg hartelijk worden ontvangen door de 10 achterblijvers die niet mee zijn gegaan met de bustour naar Oost Turkije. We werden gelijk uitgenodigd om wat te drinken en te eten, waaronder van Carool een heerlijke bak yoghurt met honing en vruchten.

03-06-2013 Na een nacht zonder muggen hebben we heerlijk geslapen. Rina blijft lekker liggen tot 09.15 uur. Zelf werd ik om 05.30.uur wakker en ben toen naar buiten gegaan om het opstijgen van de ballonnen te bekijken. Tot 06.30 uur zag ik zo’n 25 ballonnen in de lucht. Mooi gezicht, al die kleurtjes.

In overleg met de campingeigenaar zijn we om 10.30 uur naar een nabijgelegen ziekenhuis gegaan om de hechtingen er uit te laten halen. Morgenochtend moeten we nog een keer terug voor een nacontrole.