13 mei 2013. Kusadasi – Pamukkele. 200 km. Het heeft vannacht flink geonweerd en geregend. Na een korte pauze vroeg in de ochtend is het weer gaan regen met enorme hoeveelheden water waardoor de camping weer erg soppig werd. De meeste deelnemers konden met begeleiding weg komen, maar een paar kwamen er niet op eigen kracht uit en moesten er uitgeduwd worden.  1 deelnemer moest even naar een ziekenhuis voor een injectie. Daar wachtten wij op.  

Toen wij uiteindelijk weg wilden rijden zakte ons rechter achterwiel na een paar meter ineens weg in een verborgen gat. Achteraf blijkt dat er vorige week een zelfde situatie is geweest en dat men toen het het gaat met modder heeft dicht gegooid. Nu met die grote hoeveelheden regen zak je in die dolgedraaide grond weer weg. Er werd geprobeerd ons er uit trekken, maar doordat er scheef getrokken werd brak het sleepoog af. Met behulp van 5 mannen en veel graven zijn we er uiteindelijk, doornat tot op het bot, uitgekomen. Na een warme douche en 2 koppen koffie konden we eindelijk verder. Het was inmiddels 12.00 uur geworden.

We zijn toen linearecta naar de volgende camping in Pamukkele gereden. Eindelijk weer eens een mooie asfaltweg ( vanaf Aydin) Het heeft de hele dag geregend. In Pamukkele werd het droog en ging zelfs de zon schijnen. Als eerste alle natte boel te drogen gehangen en de kleiresten van die ochtend schoongemaakt. ‘s-Avonds samen met Hans en Mieke in het restaurant een heerlijke forel gegeten.

Pamukkele bij avond.

14 mei 2013, Pamukkele – Kas (aan de kust) 300 km.

Om vijf in de ochtend worden we wakker door de enorm harde oproep door de luidsprekers van de minaret die vlak bij staat. Ongeveer 5 minuten lang klinkt de zangerige oproep over onze camping. Dan ben je echt wel wakker.
Iedereen kan zonder problemen vertrekken en ook wij zijn om 09.30 vertrokken richting Kas. Een rit van ruim 300 km. Als we langs een IVECO garage komen probeer ik daar een nieuw trekoog te kopen. Helaas konden ze me daar niet aan helpen.  Wel heel vriendelijk en behulpzaam te woord gestaan. De communicatie ging via Google Translate.
Daarna verder zuidwaarts via wegnr 585-E87. Onderweg stoppen we 2 x voor koffie en lunch.

Ergens langs de weg zien we een brandende potkachel staan waar de rook uit de schoorsteen kwam. Gestopt en nieuwsgierig gevraagd wat er in de kookpot zit die op de kachel stond. Het bleek een kookpot vol met maiskolven die hij te koop aanbood.

Plm 80 km voor Kas gingen we kijken bij de Saklikent kloof. Daarvoor moesten we wel wat omrijden maar was de moeite waard. Op de parkeerplaats van de kloof troffen we een aantal deelnemers die het zelfde idee hadden gehad. De kloof als zodanig is niet zo indrukwekkend maar wel de hoeveelheid water dat er met donderend geweld doorstroomd. Het water komt ergens door de rotsen van 50 meter hoogte naar beneden donderen. Daarna zijn we heel gezellig met 6 deelnemers op een terras nog wat gaan drinken.

De laatste 35 km was de weg langs de kust tenenkrommend slecht. Om 18.00 arriveerden we op de camping in Kas en werden we weer, zoals iedere reisdag,  door Hans en Mieke met een drankje ontvangen