Westelijke Balkan 2012

Gegevens

Gepubliceerd: maandag 09 november 2015 15:55

Hits: 9613

NKC-reis 2012-15 de Westelijke Balkan

Begin.

Een nieuw jaar met een nieuwe camper. We gaan weer vol goede moed van start. Inmiddels al weer de 3e reis met een NKC-groep. We hebben er zin in.

Dit jaar vertrekken we een week eerder van huis, omdat we op 4 mei een afspraak hebben voor een rondleiding van de Carthago fabriek . Ook wordt daar even gekeken naar een kleine lekkage aan een zijklep van de camper.

Is Is het geen plaatje?

De teller staat op 1000 km. Een echte maidentrip dus (een camper is immers ook een beetje een boot?).

Koninginnedag 30 april, na de laatste dagen alles een plekje gegeven te hebben, (Dat viel niet mee omdat de RMB bijna 1 meter langer) kunnen we op weg. Voorlopige doel is de Carthago fabriek in Ravensburg in in de buurt van de Bodensee. We hebben 4 dagen om er te komen.

30 april. Bergheim

Na vertrek bij de fam. Engelbert zijn we zuidwaarts gereden via de A73 en A77. Tot in de omgeving van Neuss. Hier op zoek naar een stellplatz. Uiteindelijk kwamen we met het NKC-boek van Camperplaatsen terecht op een “mooie rustige” stellplatz in Bergheim.

Maar, tegen het einde van de middag hoorden we steeds luider wordende muziek, zo’n boem-boem lawaai veroorzaakt door zware bassen uit zeer grote luidsprekerboxen.

Wat bleek men was bezig een feest te bouwen om een “meiboom” met een groot vuur. “Het inluiden van het 1 mei-feest”. Groot en klein waren bezig een flink vuur te stoken. We overwogen om maar weer te vertrekken, maar de organisatoren beloofden ons dat het na 22.00 uur rustiger zou worden. Nou, nee dus. Dat was een zeer onrustige nacht. 204 km

1 mei.

Verder richting het zuiden. Rijden we langs de rijn of nemen we de landroute? Eerst richting Wiesbaden met de bedoeling om in Eltville te overnachten. Daar was vanwege de 1 mei viering geen doorkomen aan, dus maar weer naar het vertrouwde Gau Algesheim gereden voor een zeer rustige nacht. 260 km

2 mei.Bad Algesheim – Calw. 210 km.

In Calw overnacht bij het station. Ook hier waren we al een eerder. Er is een speciaal tankstation alleen voor "rapsöl".

3 mei.Calw – Ravensburg. 180 km.

Ook weer een prachtige weg (net zoals de vorige dagen), met dien verstande dat we nu de bergen (met besneeuwde toppen) konden zien.

In Ravenburg eerst maar even kijken waar we morgen moeten zijn en daarna naar de bekende stellplatz gereden. Hier hadden we vorig jaar ook al een keer overnacht. Hier is een Sanistation. Ook moet hier 5,00 per dag betaald worden.

4 mei.

Om 8 uur zouden we bij de fabriek zijn. We waren er om 7.45 uur. Het bleek echter dat we bij de andere vestiging in Schmalegg moesten zijn. Foutje van RSF. Gelukkig is het maar 10 min rijden daar naar toe. Dus waren we nog op tijd.

We werden netjes ontvangen en de kleine reparaties werden snel en netjes afgehandeld. Daarna eerst even een McDonald op zoeken om de emails uit te lezen. Dat lukte prima vanaf de parkeerplaats. Daarna naar een paar boodschappen gedaan.

Bij de fabriek in Ravensburg voor de deur hebben we voor de eerste keer de oven gebruikt om een pizza te bakken.

De rondleiding door de fabriek was zeer indrukwekkend. Het overgrote deel van de bouw van een camper blijkt nog steeds handwerk te zijn. Er worden wel machines gebruikt om de wanden te persen en computer gestuurd worden wel de uitsparingen voor ramen den deuren er uit gefraisd, maar alles wordt toch door handwerk gemonteerd. We mochten helaas niet fotograferen.

5 mei. Ravensburg

6 mei. Ravensburg - Kisslegg, 70 km

Het weer was niet zo geweldig, het regende, dus zijn we gaan rijden. Eerst even bij de (inmiddels) verlaten fabriek van RMB in Wolffegg gaan kijken (is kennelijk nog steeds een stelplatz, maar erg troosteloos) en daarna doorgereden naar Kissegg waar we al eerder bij het zwembad hebben overnacht.

7 mei Verblijf in Kisslegg. prima weer. Er was markt in de stad waardoor de hoofdstraat afgesloten was. Hierdoor hebben we moeten rondrijden voor we de Aldi konden vinden.

8 mei verblijf Kisslegg, Kaart voor Ma (moederdag ) op de post gedaan. prima weer

9 mei. Kisslegg - Kempten.

Volgens de camperplaatsengids een stelplatz voor lange campers. Dat klopte beslist niet, er konden 6 campers staan, maar dan wel met de kont gedeeltelijk op het pad. Er is een sanistation en je moet er 4,00 p/d betalen. De plaats grenst aan een hele grote, gratis, parkeerplaats. Die loopt s'morgens vroeg vol en aan het eind van de middag weer leeg. lawaaierig dus. Wel een een leuke stad om te wandelen en is vanaf de PP makkelijk bereikbaar d.m.v een loopbrug over de rivier.

10 mei Kempten - Pessenberg, prachtig weer, 25 graden. Luifel voor de tweede keer uit!!

Hier hebben we vorig jaar ook overnacht. Een super rustige plaats zonder voorzieningen, wel winkels kort in de buurt.

11 mei Pessenberg, heerlijk de hele dag van de zon genoten. 30 graden.

Heerlijk vlak naast het het hoge gras en duizende uitgebloeide paardenbloemen. 'sNachts een flinke regenbui en de temperatuur kelderde in de nacht naar 7 graden.

12 mei Pessenberg – Freilassing  Onze vaste stek op weg naar Oostenrijk. Het plaatsje ligt bijna vast tegen Salzburg aan. Rommelige plek zonder voorzieningen, maar een prima sprinkplank naar Salzburg en verder. Vroeger gingen we altijd naar Bad Reichenhall bij de begraafplaats, maar die was altijd vol.

13 mei Freilassing - Liezen. Eerst even bij de Mc.Donald internet opgezocht om de laatse email te lezen en een berichtje naar de kinderen verstuurd. In Salzburg getankt voor 1,379 per liter. Deze mooie weg langs o.a. de Wolfgangzee, rijden we ieder jaar en verveelt nooit.

Prachtig vergezicht vanaf de stelplatz

14 mei Liezen - Bad Sankt Leonhard.

In Liezen was de Diesel nog iets goedkoper, dus maar weer vol gegooid (1,344 p/l) Ook nog maar even boodschappen gedaan bij de Lidl. De vraag was: pakken we nu de snelweg of gaan we secundair naar het zuiden. Vorig jaar vond Rina de klim naar de Hohen Tauern een beetje eng. Maar omdat het zicht vanaf haar plaats in de Carthago anders is dan in de RMB, durfde ze het toch wel aan. Het is maar een heel klein stukje in de 20% ! sterke klim dat je heel diep naar beneden kunt kijken (echt een afgrond)

We waren al om 13.00 uur op de stellplatz naast de sportvelden. Er zijn geen voorzieningen en er is geen stukje vlak terrein. Hij staat niet in de campergids, dus heb ik de gegevens genoteerd en een foto gemaakt om hem thuis aan te melden.

15 mei Bad Sankt Leonhard - UnterSchwarza

We dachten via Deutschlandberg te rijden. Dat had TomTom ook aangegeven als de snelste weg naar Unterschwarza. plm 90 km. Het was op zich een schitterende weg maar we moesten eerst naar 1500 klimmen en later soms erg steil dalen. Tijdens die dalingen bleek dat op de motor afremmen weinig uithaalt. De remmen hebben het meeste moeten doen. Niettemin prachtige natuur. TomTom liet ons volledig in de steek. Het apparaat wilde niet meer opstarten en kwam in een eindeloze opstart-lus. Dan pas merkje wat een enorm handig hulpmiddel zo's navigatiesysteem is. In Deutschlandberg werd heel slecht bewegwijzerd, zodat we een keer de weg moesten vragen, maar ook het zien aankomen van bochten in de weg mis je heel erg. 

Bij aankomst in Unterschwarza (12.00 uur) via internet geprobeerd het apparaat weer aan de praat te krijgen, maar helaas. Uiteindelijk een mailtje naar TomTom gestuurd. Hopelijk kunnen zij ons helpen. Vandaag zijn er ook al 2 deelnemers gearriveerd. Prachtig weer, lekker naast de camper in de zon geluncht. ‘S avonds heerlijk bij Ullie en Thomas gegeten. In de nacht begon het te waaien en is er wat regen gevallen.

16 mei UnterSchwarza, Zwaar bewolkt.

Om 8.15 komt de bakker op het terrein.

We blijven tot 19 mei en genieten nog van 2 mooie dagen.

Ondertussen TomTom rigoureus aangepakt, Volgens sommige gebruikers moet je hem helemaal leeg maken, formatteren en de kaart terugzetten. Daarna via TomTom-home geüpdatet. Het is nog niet de oude, maar hij werkt weer.

19 mei vertrek naar Zagreb. Eerst nog even voordelig getankt en een vignet voor Slovenië gekocht en daarna via de overgang van Spielfeld naar Slovenië. Onderweg troffen we op een parkeerplaats fam. de Lange aan. Gezellig even samen koffie gedronken en toen verder naar Zagreb. Onderweg werden we nog gebeld door het restaurant. Er was onduidelijkheid over de datum van het welkomstdiner.

Aangekomen om plm. 12.30. We waren de eerste. Kort daarop kwamen de Nr.s 16,, 22 en 13 binnen. Wil Vromans vertelde dat ze s ’morgens was gevallen en dat heer rechter kuitbeen erg pijn deed. We hebben een taxi gebeld en zijn met haar naar een (trauma)ziekenhuis in Zagreb gegaan. Een n.b. NL sprekende arts onderzocht het been en er moest een foto gemaakt worden. Toen bleek dat het kuitbeen gebroken was. Het hele been werd in het gids gezet en dat betekende gelijk het einde van de reis.

Toen we in het ziekenhuis zaten kreeg ik een SMS binnen van Roel die meldde dat Ria met een gebroken heup in het ziekenhuis (Oostenrijk) lag. Ze wordt zondag geopereerd. Roel heeft de nodige maatregelen genomen en Ton en Ria bijgestaan.

Dat hebben we nog nooit meegemaakt, al voordat de reis officieel is begonnen verliezen we 2 deelnemers.

Ondertussen ook voor een groep van plm 20 mensen een gids met bus geregeld voor een bezoek aan Zagreb maandagochtend. Ik had dat in Beekbergen als optie aangeboden.

20 mei, zondag. Camping Plivice Zagreb.

10.00 Joos en Will nemen afscheid en vertrekken al richting huis.

Rond het middaguur meld Roel zich telefonische voor een update van de situatie van  Ria en Ton. Verzekering technisch is alles geregeld. Ria wordt vandaag niet meer geopereerd. De artsen van de verzekering overleggen met de behandelingsartsen of de patiënt daar wordt geopereerd over eerst getransporteerd wordt naar huis. Roel hoopt maandag hier naar toe te komen. Uiteindelijk blijkt dat de heup verbrijzeld is en dat zij een nieuwe heup moet krijgen. Hiervoor moet ze waarschijnlijk 12 dagen in het ziekenhuis blijven.

21 mei, maandag. Officiele start van de reis.

Geleidelijk aan kwamen de laatste binnen. Het regende bijna onophoudelijk, maar uitgerekend om 16.00 uur was het droog en konden we de kick-off met een hapje en een drankje doen.

Om 19.00 uur het gezamenlijke welkomstdiner restaurant van het Motel Plitvice.

22 mei, dinsdag, 400 km van Zagreb naar Zemun bij Belgrado. Die rit is voor iedereen probleemloos verlopen. Wij waren om 13.00 uur op de camping. De groep kwam vanaf 16.00 binnen.

23 mei, woensdag, Regen , regen en nog eens regen. Excursie naar Belgrado. Om 09.00 komt de bus met gids Zoran ons ophalen. Ondanks het slechte weer is de stemming prima. Deze gids laat ons meer van Belgrado zien dan alle 2 voorgaande. Het is een leuke vent, spreekt prima Nederlands en geeft interessante maar geen saaie informatie. We bezoeken de grootste Orthodoxe kathedraal van de wereld. Helaas is hij nog lang niet af. Verder bezochten de het fort Kalemegdan. Nog steeds in de regen, helaas. Hierdoor waren mooie uitzichten, zoals het samengaan van de Donua en de Sava , erg mistig. Daarna naar het restaurant Slati Bokal voor een zeer uitgebreide en zeer smakelijke lunch. Wij waren verrast omdat het is een keer heel anders was dan wat er meestal geserveerd wordt. Het werd zowaar droog en later scheen zelfs de zon. Nog even snel heerlijke aardbeien en kersen op de dichtbij zijnde markt gekocht.

Terug op de camping om 15.30 uur en om 19.00 uur de route voor morgen besproken, heerlijk buiten.

Morgen gaan we verder naar Suncana Reka aan de Drina rivier in de buurt van  Banja Koviljaca.

24 mei, Zemun – Suncana Reka

We werden weer allerhartelijkst door Zoran ontvangen. Toen we aankwamen was de parkeerplaats nog droog, maar kort daarop begon het weer enorm te stortregen, waardoor de halve parkeerplaats onder water stond. Hierdoor konden we de campers alleen maar op het iets hogere gedeelte plaatsen.

25 mei Suncana Reka.

Zoals afgesproken stond de bus voor onze tocht naar Sebrenica klaar. Dit was een experiment. Het hat de hele nacht geregend en het regende nog steeds. De bus is een oude vuile bus, je kon bijna niet door de ramen naar buiten kijken van de modder en aanslag. Servie uit en Bosnië in kostte alles bij elkaar 1 1/2 uur wachten in de bus. Overal kwam het water van de berghellingen naar beneden. Hele straten stonden blank. In diverse dorpjes waren mensen met zandzakken bezig om het water bij hun huizen vandaan te houden. Qua natuur is het een prachtige rit. We rijden langs de rivier de Drina en over kronkelige wegen door bossen.

Veel later als gepland komen we bij het herdenkingsmonument van Sebrenica aan. Erg indrukwekkend was het om al die ingegraveerde namen in het marmer en de vele graven te zien.

te

Aan de overkant van de weg kon je de gebouwen zien, waar Dutchbat had gezeten. Met de beelden van de TV in je achterhoofd kun je je nog steeds nauwelijks voorstellen wat zich daar heeft afgespeeld.

We hadden een afspraak met Rob Zomer, een ex Dutchbatter die nu in Sebrenica woont, maar helaas hebben we elkaar misgelopen omdat we veel later aankwamen dan afgesproken.

Na het bezoek waren we allemaal aan een kop koffie toe, die we in het stadje hebben kunnen bemachtigen.

Op de terugweg aan de grensovergangen weer het zelfde ritueel als op de heenweg.

savonds in het restaurant een heerlijke maaltijd begeleid met muziek van een aantal autochtone muzikanten.

26 mei, Suncana Reka – Station Vitasi van de Sargan8 spoorlijn.

Wij vertrekken weer om 8 uur weg en verkennen de route. We laten de deelnemers tot 10 uur wachten  om eventuele problemen van hoog water door te kunnen geven voor dat zij vertrekken. Gelukkig viel het mee. Op 2 plaatsen stond het water enkele decimeters hoog op de weg, waar je stapvoets doorheen kon rijden. Later bleek dat de politie daar een omleiding hadden ingelegd die eigenlijk beroerder was dan door die plas te rijden. Het water van de Drina stond erg hoog een met een zeer sterke stroming. De route gaat door het Nationale Park Tara. Onderweg zien we een leuk huisje met houtsnijwerk.

27 mei Excursie naar Mokra Gora met het toeristisch smalspoor treintje.

Het treintje overwint een hoogte verschil van 300 mtr over een traject van 13,5 km. Dit doet hij door in de vorm van een acht (Sargan8) door een aantal tunnels (13) te rijden. We zitten in historische rijtuigen, op houten banken. Net een schoolreisje.even een koffiestop

daarna een  fotostop.

Op de foto met de stationschef.

Na de uitstekende lunch bezoeken we het filmdorp “Drvengrad”.  Om 16.20 uur worden we met het treintje terug gebracht naar onze campers op het station “Vitasi”

28 mei, Om 09.00 uur staat de bus voor ons klaar. We bezoeken vandaag een Grot, een Pottenbakkerij en gaan naar het openluchtmuseum Sirogojno, waar we een folklore voorstelling krijgen. Even voorbij ……. moesten we overstappen op 2 kleinere bussen, omdat we onder een viaduct door moesten dat te laag was voor de grote bus.

Om de grot in te komen moeten er meer dan 200 treden beklommen worden. Daar ziet meer dan de helft van de groep maar vanaf. De achterblijvers zouden in een nabij gelegen restaurant onder het genot van een kopje koffie wachten. 1e restaurant was gesloten, het 2e ook, maar kon de eigenaar opgetrommeld worden. Helaas duurde dat erg lang.

Na de voorstelling brachten de kleine busjes ons weer terug naar de grote bus, die ons vervolgens na een rit van meer dan een uur naar Sirogojno bracht.

om 19.00 waren we weer bij onze campers. Aanzienlijk later dan verwacht, Dat kwam vooral door het oponthoud bij de grot.

29 mei. Vitasi – Kraljevo. Wij arriveren om 12.30 op camping “Ciza”,  We worden verwelkomt door Vladimir  die op ons stond te wachten. Op dat moment was het nog droog. Maar even later begint het te onweren en te stort regenen. Binnen de kortste keren enorme plassen.

Camping “Zica”

Happy hour op camping Ciza

30 mei Kraljevo, excursie naar de kloosters Ciza en Studenica. Fotograferen verboden.

En daarna een maaltijd in het restaurant van de Flado.

31 mei. Kraljevo – Predejane.

Onderweg een heel bijzondere gedenksteen.

01 juni Predejane – Skopje.

Vandaag gaan we een keer als laatste. Roel en Joke gaan als eerste en zullen in Skopje de campers plaatsen.

Er is er een jarig!

02 juni excursie Skopje.

De bus haalt ons om 09.00 van de camping. Onze gids is Sveto.

De klok is stil blijven staan op het moment van de verschrikkelijke aardbeving. 26 juli 1963, 05.17 uur.

80% van de stad werd verwoest.

Het “Moeder Theresa gedenkhuis”

Moeder Theresa en moeder Rina

Het verhaal achter de foto’s komt op een later moment. Helaas ontbreekt ons nu  de tijd er voor.

4 juni Skopje – Struga (camping AC, aan het meer van Ohrid.)

De rit gaat boven Skopje langs via Tetovo en Gosliva (een voornamelijk Albanees en Moslim gebied) door het prachtige Natuurpark Mavrovo en door de canyons van de Radika rivier. Het is een fantastisch mooie route, alleen de weg kon beter. Je moet nog regelmatig om gaten in de weg laveren.

5 juni Camping AC. Vrije dag

6 juni Camping AC: Excursie naar Ohrid.Het regent de hele dag. Jammer. Het is een mooi stadje, maar in de stromende regen is er niet veel aan. De busjes brengen ons hoog tot bijna het fort en na de opgravingen gezien te hebben lopen we geleidelijk naar beneden. We krijgen van de camping/hotel eigenaar een koud buffet aangeboden omdat de faciliteiten op camping nog niet klaar zijn.

Op camping liepen een paar honden rond. Een er van meende een mooi plekje gevonden te hebben: bij ons in de kabelbak.

6 juni Camping AC Vrije dag. Het weer is prima. Er is vandaag een deelnemer jarig en we houden na de jarige toegezongen te hebben en de nodige drankjes genuttigd te hebben houden we een BBQ. Super gezellig.

7 juni Camping AC . Boot excursie naar het klooster Naum aan de overkant van het meer van Ohrid. Met een strak blauwe hemel varen we in

plm 2 uur naar Naum, bekijken de kerk en het klooster en daarna een lunch in een mooie tuin van het restaurant. Toevallig is er een fokloregroep die een voorstelling geeft.

Lekker uit gewaaid

8 juni, Struga – Vore (in Albanië) Een mooie tocht met schitterende uitzichten. Aan het einde dwars door Tirana, wat altijd weer een uitdaging is in het anarchistische verkeer. De Albanezen rijden kris-kras door elkaar. Voorrangregels gelden bijna niet. Je moet overal een beetje brutaal zijn. Dat is ook hun rijstijl dus accepteren ze dat ook van jou. 

Het zwembad staat weer tot onze beschikking. Super. Het is erg warm, 35 gr in de schaduw dus even koppie onder is best lekker.  Er stond ook een rollend hotel op “onze” plek. Een touringcar met daar achter een aanhanger waarin de reizigers slapen. Er kunnen er 42 in. Een lowbudget manier om toch te reizen.

9 juni, Excursie met een bus naar Durres en Berat.  Om 09.00 uur stond de bus klaar met 2 chauffeurs en 1 gids.. Waarom 2 chauffeurs is ons niet duidelijk geworden. Het si weer bloed heet. Om 09.00 uur al 32 gr. In tegenstelling tot voorgaande jaren gaan we eerst naar Berat en op de terugweg naar Durres. Het liep allemaal anders. Op de heenweg reed de bus niet sneller dan 60 km/h. Niet dat  het vaak sneller kan, maar het betekende dat we pas om 12.30 (na een koffiepauze van 3/4 uur) bij de burcht cab Berat waren. De gids vond het nodig om, tegen mij uitdrukkelijk verbod in,  in alle hitte nog een extra rondje in die bloedhitte te lopen. Daarover heb ik uiteindelijk flink ruzie met hem gemaakt. Al-met-al waren we pas om 24.30 uur in het restaurant voor onze lunch. Kortom de excursie naar Durres hebben we moeten laten vervallen. We waren om 17.55 pas bij de campers.

We konden ons nog net even onderdompelen in het zwembad, dat om 18.00 dicht gaat. ‘s-avonds was er een grote bruiloft met wel 300 genodigden. Tradioneel werd er ook vuurwerk afgestoken.

gezamenlijk voetbal kijken. Helaas verloor Nederland met 0-1 van Denemarken.

10 juni, excursie naar Kruje. Om 9.00 stonde de bus er weer. Het was al weer 32 gr. Een aantal mensen bleven thuis. Ze vonden het veel te warm.\

Een afbeelding in het Skanderberg museum in Kruje.

11 juni Vore-Bushat. Stukje bij beetje wordt de weg naar het noorden beter. ER is zelfs een stuk 4-baans! Onderweg laten we onze camper wassen op één van de vele wasplaatsen langs de weg. Voor 5,00 (euro) wordt de camper weer als nieuw. De camping “Albania” wacht op ons met een prima net gemaaid grasveld. We worden welkom geheten door Dick Hesselingh en dochter. ‘s-avond eet bijna de hele groep in het campingrestaurant. De bediening heeft grote moeite om bijna 40 mensen te bedienen. Wij, die als laatste binnen kwamen hebben 1 1/2 uur op het eten zitten wachten.

12 juni Bushat – Buljarica (Monte Negro) Tot de grens alles normaal en zoals van ouds. Na de grens is MonteNegro bezig de weg te verbreden en te vernieuwen. Daarom moesten we over een groot aantal kilometers over een stoffige grindweg rijden. (goed voor de net gewassen camper) In Bar zijn ze zoals vele jaren nog steeds met de weg bezig met als gevolg files. Op de “camping Buljarica” worden we weer allerhartelijkst ontvangen. Helaas staan er een 5-tal Poolse campers waardoor de groep niet aaneengesloten kan staan.  Het zeewater lijkt wat vervuild, maar blijkt achteraf schilfers van de olijfboom bloemen te zijn. Super water met een heerlijke branding en dat alles rond de 30 gr.

13 juni rustdag aan het strand. Warm tot zeer warm. Heerlijk water om in te zwemmen.

14 juni Buljarica – Dubrovnik. Op de camping Solitudo worden we naar een ander dan gebruikelijk veldje geleid. Onder de bomen, wel lekker schaduw maar bijna geen TV-signaal. Om dat te compenseren beloofd de camping een groot scherm te plaatsen, zodat we toch de voetbalwedstrijden kunnen zien.

15 juni. En de ochtend excursie naar de oude stad onder leiding van ons inmiddels zeer bekende gids Jose Meiboom. ‘s-middag is iedereen vrij om nog wat in de stad achter te blijven. Wij gaan met o.v.v. direct terug naar de camping met 2 deelnemers. ‘s-avonds ontstaat een discussie over wel of geen TV tijdens het afscheidsdiner. Het gaat zondagavond om een cruciale wedstrijd van Nederland. Er wordt een compromis gevonden door eerder te eten en de TV voor het laatste 1/2 uur van de wedstrijd aan te zetten.

16 juni Dubrovnik – Blagaj bij Mostar. Iedereen wordt verzocht om voor 15.00 uur binnen te zijn. Daarna gaan om 16.00 met een bus naar Mostar en na wat vrije tijd weer terug naar de camping, want om 19.00 uur begint de folklore op de camping. Een prachtig gezicht alle deelnemers zitten rond om de ruimte waar de groep haar act op voert. Prachtig, iedereen vond het schitterend.

17 juni Blagaj –  Camping Rozac in Trogir. De route is een oude bekende van de SloBoKro-reis. Alleen aan de grens duurde het wel erg lang. De Kroaten zijn veel strenger geworden bij de pascontroles. Om op te schieten nemen we een stuk autoweg tot Split. Om de  camping te bereiken moet je over een vervelend stukje smalle weg met daarin een hele scherpe bocht. We weten het nog van ons voorrijden in 2004. Toen vonden we het te smal.

“s-avonds het afscheidsdiner met levende muziek een een aantal toespraken en worden we toegezongen. We krijgen van de (tevreden) deelnemers enkele leuke cadeautjes en een geldbedrag. Om 09.45 gaat de TV aan om  te zien hoe Nederland ook nog van Portugal verliest. NL kan dus op vakantie. Tot slot op de NKC-manier neemt iedereen afscheid van iedereen. 

18 juni 15 van de 20 equipes verlaten de camping voor de thuisreis.

• Vorige
• Volgende